Stosuje się je jako materiał na podłogi, boazerie, do wykonania więźb dachowych, ogrodzeń i pergoli, mebli i zabawek. W wielu rejonach świata drewno jest ważnym materiałem budowlanym i używa się go do budowy większości niskich zabudowań mieszkalnych. Drewno stanowi surowiec w produkcji płyt pilśniowych, wiórowych, OSB, sklejki, itd., które także są materiałem do wykonywania wielu przedmiotów codziennego użytku.
Drewno jest surowcem niejednorodnym pod względem budowy. Dlatego posiada też liczne wady, anomalie, uszkodzenia lub inne wrodzone i nabyte cechy, które obniżają jego wartość techniczną i ograniczają zakres użyteczności.
Wyróżniamy podstawowe wady drewna takie jak : sęki, pęknięcia, wady kształtu, wady budowy, zabarwienia, zgnilizny, uszkodzenia mechaniczne. Jednak oprócz wad jakie są związane z jego biologicznym pochodzeniem, materiały i produkty drewniane łatwo ulegają degradacji. Przyczyną może być wilgoć, owady, grzyby a także małże, które są pasożytami drewna. Wilgoć powoduje zmiany w strukturze drewna, powodując jego pęcznienie i pękanie. Owady i grzyby wpływają na obniżenie wytrzymałości mechanicznej drewna.
Do jednych z czynności zapobiegających degradacji drewna jest jego odpowiednie przygotowanie jako surowca. Po pierwsze drewno musi być suche. Konieczne jest sezonowanie wyrobów drewnianych używanych do dalszego zastosowania. W zależności od rodzaju drewna sezonowanie w suchym miejscu musi trwać kilka lat. Drzewo liściaste powinno zazwyczaj schnąć dwa lata, ale dąb nawet trzy. Deski i krawędziaki muszą schnąć ponad rok. Suszenie drewna może odbywać się na świeżym powietrzu pod zadaszeniem. Dobre tartaki stosują raczej suszenie komorowe, gdzie w specjalnych pomieszczeniach w temperaturze 75 stopni trwa ono zaledwie kilkanaście godzin. Tak wysuszone drewno posiada lepsze parametry niż suszone tradycyjne, a przy tym są zabijane wszelkie mikroorganizmy, a drewno poddane takiej obróbce jest niejadalne dla szkodników.
W Polsce w celach konstrukcyjnych używa się miękkich gatunków drewna krajowego (przede wszystkim sosny, ale także świerku, topoli), które są podatne na degradację i wymagają impregnacji. Drewno może niszczyć: promieniowanie UV, co sprawia że drewno szarzeje; woda i wilgoć - sprawiają przyspieszony rozwój grzybów pleśniowych i domowych które rozkładają drewno; grzyby domowe i pleśniowe powodują rozkład drewna i sprzyjają rozwojowi owadów; owady drążą korytarze i wyjadają drewno osłabiając jego właściwości konstrukcyjne (pogłębia to rozwój grzybów i pleśni).
Wiele dobrych tartaków oferuje tarcicę zaimpregnowaną. Najczęściej jest to impregnacja zanurzeniowa, polegająca głębokim nasączaniu chemicznymi środkami impregnacyjnymi podczas kilkugodzinnej kąpieli. Niektóre firmy impregnują drewno ciśnieniowo w komorach próżniowych.
Najlepiej i najskuteczniej jest impregnować gotowe, obrobione elementy konstrukcji jeszcze przed jej złożeniem. Pamiętać trzeba również o tym, by impregnować wszystkie otwory i miejsca przecięć wykonane w zabezpieczonym już drewnie. Obie te metody są wysoce skuteczne i trudno je osiągnąć podczas impregnacji powierzchniowej. Jest to najtańszy sposób jego zabezpieczania. Musimy jednak pamiętać by zabezpieczyć tak wszystkie otwory i krawędzie które podlegały obróbce.
Do preparatów zabezpieczających drewno należą: impregnaty, oleje, lakiery, lakierobejce, farby kryjące (emalie).
Impregnaty stosuje się do drewnianych płotów, budek narzędziowych, bud dla psów, meble ogrodowe, drzwi i okna na zewnątrz, konstrukcje ścian i dachów, oraz zabezpieczenia przed wodą, szkodnikami i grzybami nowego i odnawianego drewna. Żelowa konsystencja sprawia, że łatwo rozprowadza się po powierzchni. Najczęściej zawierają pokost lniany, teflon, pigmenty żelazowe chroniące przed promieniami UV, żywice i środki biobójcze. Niektóre impregnaty mają w opisie ochronę przed ogniem.
Olej impregnujący drewno stosuje się w przypadku oszlifowanego twardego drewna pochodzenia krajowego. Stosuje się go do zabezpieczenia mebli ogrodowych, tarasów, balustrad, pomostów. Głęboko wnikając w strukturę chroni drewno przed wilgocią. Oleje impregnujące wykonuje się na bazie olejów naturalnych z dodatkiem żywic, substancji biobójczych i wosków.
Lakier idealnie zabezpiecza wszystkie gatunki drewna. Tworząc twardą powłokę odporną na ścieranie i zarysowania. Można stosować go na zewnątrz (taras, podbitka dachowa, elewacja, balustrady, okna, drzwi), jednak ponieważ nie wnika w głąb drewna, jest bardziej podatny na pęknięcia i łuszczenie się. W efekcie lakierowana powierzchnia zużywa się szybciej, a jej odnowienie wymaga dokładnego wyszlifowania drewna przed położeniem nowej powłoki. Należy bardzo uważać by nie pokryć lakierem drewna wilgotnego nie wysuszonego, gdyż drewno lakierowane nie oddycha. Lakiery najczęściej są na bazie akrylu, żywic, lub nitrocelulozie modyfikowanej poliestrowymi spoiwami.
Lakierobejca tworzy na drewnie powłokę, która zabezpiecza go przed zadrapaniem. Najlepiej nadaje się na elewacjach budynków. Balustradach, drzwiach, oknach, meblach ogrodowych.
W przypadku podbitki dachowej najlepsza będzie lakierobejca wzbogacona w wosk pszczeli, który nadaje jej elastyczności i zapobiega pękaniu oraz łuszczeniu powierzchni. Lakierobejcę wykonuje się na bazie odpowiednio dobranych żywic z dodatkiem wosków. Emalie to farby kryjące tworzące trwałą estetyczną powłokę odporną na zarysowania.
Z powodzeniem stosuje się ją do malowania okien, drzwi, parapetów, balustrad, mebli itp. Emalie wykonywane są na bazie różnych rozpuszczalników najczęściej akrylowych lub ftalowych.
Zdjęcie:
www. budujeurzadzam.pl
Zobacz też:
Darmowe głoszenia budowlane - drewno
Lista składów budowlanych, kategoria drewno
Jaki preparat do drewna na utrzymanie koloru?
0 komentarze:
Prześlij komentarz