Blog budowlany

Prywatny blog budowlany - porady dotyczące budowy domu, wykończenia wnętrz, projektowania i pielęgnacji ogrodu.

Drewno jest surowcem otrzymywanym ze ściętych drzew. Jako materiał budowlany jest najstarszym używanym przez człowieka. Swoją popularność zawdzięcza swej lekkości i właściwościom wytrzymałościowymi. Pod względem technicznym drewno jest naturalnym materiałem kompozytowym o osnowie polimerowej, dodatkowo wzmacniane ciągłymi włóknami polimerowymi, którymi są podłużne komórki zorientowane jednoosiowo.
Stosuje się je jako materiał na podłogi, boazerie, do wykonania więźb dachowych, ogrodzeń i pergoli, mebli i zabawek. W wielu rejonach świata drewno jest ważnym materiałem budowlanym i używa się go do budowy większości niskich zabudowań mieszkalnych. Drewno stanowi surowiec w produkcji płyt pilśniowych, wiórowych, OSB, sklejki, itd., które także są materiałem do wykonywania wielu przedmiotów codziennego użytku.


Drewno jest surowcem niejednorodnym pod względem budowy. Dlatego posiada też liczne wady, anomalie, uszkodzenia lub inne wrodzone i nabyte cechy, które obniżają jego wartość techniczną i ograniczają zakres użyteczności.

Wyróżniamy podstawowe wady drewna takie jak : sęki, pęknięcia, wady kształtu, wady budowy, zabarwienia, zgnilizny, uszkodzenia mechaniczne. Jednak oprócz wad jakie są związane z jego biologicznym pochodzeniem, materiały i produkty drewniane łatwo ulegają degradacji. Przyczyną może być wilgoć, owady, grzyby a także małże, które są pasożytami drewna. Wilgoć powoduje zmiany w strukturze drewna, powodując jego pęcznienie i pękanie. Owady i grzyby wpływają na obniżenie wytrzymałości mechanicznej drewna.

Do jednych z czynności zapobiegających degradacji drewna jest jego odpowiednie przygotowanie jako surowca. Po pierwsze drewno musi być suche. Konieczne jest sezonowanie wyrobów drewnianych używanych do dalszego zastosowania. W zależności od rodzaju drewna sezonowanie w suchym miejscu musi trwać kilka lat. Drzewo liściaste powinno zazwyczaj schnąć dwa lata, ale dąb nawet trzy. Deski i krawędziaki muszą schnąć ponad rok. Suszenie drewna może odbywać się na świeżym powietrzu pod zadaszeniem. Dobre tartaki stosują raczej suszenie komorowe, gdzie w specjalnych pomieszczeniach w temperaturze 75 stopni  trwa ono zaledwie kilkanaście godzin. Tak wysuszone drewno posiada lepsze parametry niż suszone tradycyjne, a przy tym są zabijane wszelkie mikroorganizmy, a drewno poddane takiej obróbce jest niejadalne dla szkodników.

 W Polsce w celach konstrukcyjnych używa się miękkich gatunków drewna krajowego (przede wszystkim sosny, ale także świerku, topoli), które są podatne na degradację i wymagają impregnacji. Drewno może niszczyć: promieniowanie UV, co sprawia że drewno szarzeje; woda i wilgoć - sprawiają przyspieszony rozwój grzybów pleśniowych i domowych które rozkładają drewno; grzyby domowe i pleśniowe powodują rozkład drewna i sprzyjają rozwojowi owadów; owady drążą korytarze i wyjadają drewno osłabiając jego właściwości konstrukcyjne (pogłębia to rozwój grzybów i pleśni).

Wiele dobrych tartaków oferuje tarcicę zaimpregnowaną. Najczęściej jest to impregnacja zanurzeniowa, polegająca głębokim nasączaniu chemicznymi środkami impregnacyjnymi podczas kilkugodzinnej kąpieli. Niektóre firmy impregnują drewno ciśnieniowo w komorach próżniowych.

Najlepiej i najskuteczniej jest impregnować gotowe, obrobione elementy konstrukcji jeszcze przed jej złożeniem. Pamiętać trzeba również o tym, by impregnować wszystkie otwory i miejsca przecięć wykonane w zabezpieczonym już drewnie. Obie te metody są wysoce skuteczne i trudno je osiągnąć podczas impregnacji powierzchniowej. Jest to najtańszy sposób jego zabezpieczania. Musimy jednak pamiętać by zabezpieczyć tak wszystkie otwory i krawędzie które podlegały obróbce.

Do preparatów zabezpieczających drewno należą: impregnaty, oleje, lakiery, lakierobejce, farby kryjące (emalie).

Impregnaty stosuje się do drewnianych płotów, budek narzędziowych, bud dla psów, meble ogrodowe, drzwi i okna na zewnątrz, konstrukcje ścian i dachów, oraz zabezpieczenia przed wodą, szkodnikami i grzybami nowego i odnawianego drewna. Żelowa konsystencja sprawia, że łatwo rozprowadza się po powierzchni. Najczęściej zawierają pokost lniany, teflon, pigmenty żelazowe chroniące przed promieniami UV, żywice i środki biobójcze. Niektóre impregnaty mają w opisie ochronę przed ogniem.

Olej impregnujący drewno stosuje się w przypadku oszlifowanego twardego drewna pochodzenia krajowego. Stosuje się go do zabezpieczenia mebli ogrodowych, tarasów, balustrad, pomostów. Głęboko wnikając w strukturę chroni drewno przed wilgocią. Oleje impregnujące wykonuje się na bazie olejów naturalnych z dodatkiem żywic, substancji biobójczych i wosków.

Lakier idealnie zabezpiecza wszystkie gatunki drewna. Tworząc twardą powłokę odporną na ścieranie i zarysowania. Można stosować go na zewnątrz (taras, podbitka dachowa, elewacja, balustrady, okna, drzwi), jednak ponieważ nie wnika w głąb drewna, jest bardziej podatny na pęknięcia i łuszczenie się. W efekcie lakierowana powierzchnia zużywa się szybciej, a jej odnowienie wymaga dokładnego wyszlifowania drewna przed położeniem nowej powłoki. Należy bardzo uważać by nie pokryć lakierem drewna wilgotnego nie wysuszonego, gdyż drewno lakierowane nie oddycha. Lakiery najczęściej są na bazie akrylu, żywic, lub nitrocelulozie modyfikowanej poliestrowymi spoiwami.

Lakierobejca tworzy na drewnie powłokę, która zabezpiecza go przed zadrapaniem. Najlepiej nadaje się na elewacjach budynków. Balustradach, drzwiach, oknach, meblach ogrodowych.
W przypadku podbitki dachowej najlepsza będzie lakierobejca wzbogacona w wosk pszczeli, który nadaje jej elastyczności i zapobiega pękaniu oraz łuszczeniu powierzchni. Lakierobejcę wykonuje się na bazie odpowiednio dobranych żywic z dodatkiem wosków. Emalie to farby kryjące tworzące trwałą estetyczną powłokę odporną na zarysowania.

Z powodzeniem stosuje się ją do malowania okien, drzwi, parapetów, balustrad, mebli itp. Emalie wykonywane są na bazie różnych rozpuszczalników najczęściej akrylowych lub ftalowych.

Zdjęcie:
www. budujeurzadzam.pl

Zobacz też:
Darmowe głoszenia budowlane - drewno
Lista składów budowlanych, kategoria drewno
Jaki preparat do drewna na utrzymanie koloru?

W czasach słusznie minionych podstawowym materiałem izolacji termicznej była suprema, dziś nazywana strużkobetonem i mająca dość powszechne zastosowanie na wschód od Polski, szczególnie na Ukrainie, Białorusi, Rosji, a nawet w Turcji i Argentynie.
W Polsce domy z pustaków wiórobetonowych pojawiają się na Lubelszczyźnie i Podkarpaciu i pochodzą głównie z importowanych z Ukrainy materiałów. Pustaki wiórowe są wyprodukowane z długich wiórów drewnianych nasączonych środkami przeciwwilgociowymi i biobójczymi oraz materiałem wiążącym, jakim jest cement. Bloczki wiórowe mają bardzo dobre właściwości termoizolacyjne - współczynnik przewodzenia ciepła w bloczkach o gęstości około 800 kg/m3 wynosił około 0,32 W/mK.



Pustak wiórobetonowy



Dużo zależy od impregnacji przeciwwilgociowej. Dawna suprema zniechęciła nas skutecznie do tego materiału, bo brak zachowania norm w tym zakresie powodował, że płyty wiórobetonowe nadawały się wyłącznie do ścian działowych, bardzo chłonęły wilgoć.


Może dlatego ciągle w Polsce w tzw. "oszczędnościowym" budownictwie zamiast pustaków wiórowych królują żużlowe, a ostatnio keramzytowe i z gazobetonu. Gazobeton, zwany betonem komórkowym to rodzaj betonu lekkiego powstałego poprzez wprowadzenie pod odpowiednim ciśnieniem gazu do mieszanki cementowej, w wyniku czego powstają w nim jednorodne pory, zwane komórkami. W technologii produkcyjnej występują dwie metody napowietrzenia betonu. Chemiczna, oparta o sproszkowane aluminium (gazobeton), lub mechaniczna, polegająca na spienienie cementu (pianobeton). O ile tak wykonane bloczki posiadają dobrą izolację termiczną i akustyczną, o tyle mają słabą wytrzymałość mechaniczną, są kruche i łatwo nasiąkają wodą.


Badania nad różnymi kompozytami w budownictwie przyczyniły się do zastosowania różnych materiałów przy produkcji pustaków jak i betonu lekkiego. Tak doszliśmy do powstania styrobetonu jako najnowszego odkrycia w dziedzinie betonów lekkich. W Polsce styrobeton ma zastosowanie głównie jako beton lekki do wylewek podłóg czy stropów.

Mieszanina betonu i ziaren styropianowych tworzy niezwykle lekką masę izolacyjną o bardzo dobrych właściwościach termicznych i akustycznych, a do tego nie nasiąka wodą tak jak beton połączony z wiórami, trocinami czy zrąbkami drewna. Beton ten idealnie pasuje na wylewki pod podłogę, do zastosowania na gotowe płyty stropowe, do przykrywania ogrzewania podłogowego a nawet na sufity podwieszane, wykonane w technologii opartej na gotowych modułowych elementach odeskowania stropów.


Styrobeton jednak może być jedynie wypełnieniem do betonu utrzymującego konstrukcję. Musi posiadać warstwę wierzchnią zabezpieczającą przed uszkodzeniami mechanicznymi. Czy można styrobeton zastosować przy budowie ścian? Odpowiedź pojawiła się w Niemczech. Tam zastosowano styrobeton w fabrykach przypominających dawne domy z wielkiej płyty. Wykonuje się w nich zarówno gotowe ściany jak i modułowe części ścian. Ściana taka składa się z 1) warstwy silikonowo-wapiennej, 2) ściany wewnętrznej z styrobetonu, 3) wełny mineralnej i 4) ponownie ze ściany styrobetonowej i 5) warstwy silikonowo-wapiennej.


Tak budowane domy wypróbowano już na Islandii, gdzie mimo występowania trzęsień ziemi rewelacyjnie zdały egzamin z wytrzymałości konstrukcyjnej. W oparciu o tę technologię buduje się tam nawet kilku piętrowe domy. Jak można wykorzystać styrobeton przy budowaniu naszych domów? Łatwość wykonania styrobetonu powoduje, że możemy go wykonać przy pomocy zwykłej betoniarki i mieszadła do zapraw. Dostępny jest sproszkowany styropian gotowy do zmieszania go z betonem. Znacznie poprawia to izolację cieplną w naszych domach, jak również zmniejsza obciążenie konstrukcji. Zalety styrobetonu to 10-krotnie niższy ciężar, szybkość wykonania; wiąże już po 24 godzinach, ma 30-krotnie wyższą izolację termiczną, doskonale tłumi dźwięk, ma wysoką elastyczność, dzięki czemu amortyzuje drgania i uderzenia. Przy zastosowaniu wylewki o gęstości wyższej niż 500 kg/m³ styropeton jest niepalny.



 Łatwość wykonania styrobetonu dobrze ilustruje poniższy film:

Zdjęcia:
1, 2, 3) www.ua.all.biz
5) www.majka.net.pl
6) www.bodenbau-team.ch
7) www.techservice.info.pl
8) www.styrobeton.tom-dom.com.pl

Zobacz też:
Ogłoszenia budowlane - beton
Czy do betonu na wylewkę podłogi można użyć betonu z dodatkiem wiórów drewnianych?

Oddzielne miejsce na swoją własną garderobę to marzenie wielu kobiet. Wbrew pozorom stworzenie funkcjonalnego pomieszczenia wydzielonego w domu czy mieszkaniu nie musi wiązać się z dużymi kosztami oraz zajmować zbyt wiele przestrzeni. Miejsce, w którym można składować codzienne oraz okazjonalnie używane ubrania, pomaga zachować ład i porządek. Własna garderoba to także sposób na pozbycie się niepotrzebnych szaf lub komód.

Projektowanie własnej garderoby
Jeśli dysponuje się dużym metrażem, można swobodnie wygospodarować powierzchnię na małą garderobę. Planując projekt, warto umieścić ją blisko sypialni bądź łazienki. Może być także ulokowana pośrodku korytarza łączącego oba pomieszczenia. Dyskretnie ukryta za np. suwanymi drzwiami w formie przechodniej przechowalni pozwala zaoszczędzić więcej miejsca. Nawet skromną wnękę można przeistoczyć w pojemną garderobę zasłanianą drzwiami otwieranymi bądź żaluzjowymi. Dobrze, gdy ma pojemność minimum 60cm, co pozwoli swobodniej ustawić w niej półki oraz szuflady.

W zależności od tego jakiego rodzaju ubrań posiadamy najwięcej, decyduje się na to, ile zainstalować wieszaków, drążków, czy pudełek i koszy. Przemyślane wcześniej zamówienie uporządkowanego w spójny systemy ułatwienia przechowywania ubrań, pomoże wykorzystać każdy fragment nawet małego pomieszczenia. Projektując szafę czy też garderobę, najpierw warto jest przewidzieć najpotrzebniejsze funkcje. Kiedy posiadamy więcej ubrań długich np. płaszczy, kurtek, sukienek, wygląd dla nich garderoby powinien różnić się od tej przeznaczonej do przechowywania głównie odzieży krótkich, jak: marynarki, bluzki i swetry. Ubrania krótkie potrzebują średnio około 100-110cm wysokości, długie natomiast średnio 175cm wysokości. Dużą ilość obuwia skłania do przeznaczenia dla nich miejsca, w którym to swobodnie byłyby trzymane bez obaw przed zniszczeniem. Wysokie kozaki wymagają około 15-50cm wysokości, a pantofle i czółenka średnio 20cm. Najlepiej zmierzyć na długość własne ubrania oraz wziąć poprawkę na wysokość wieszaka oraz drążka przymocowanego w szafie. Nad drążkiem pozostawia się do 10 cm przestrzeni.

Jeżeli dysponujemy większą ilością miejsca, to oprócz kącika dla wiodących elementów garderoby można przeznaczyć go również na ręczniki, pościel, szufladę na bieliznę oraz paski i krawaty. Część osób wymaga także odpowiedniego lokum dla walizek, toreb podróżnych wizytowych lub kapeluszy i toczków. Niektóre z nich używa się okazjonalnie, dlatego może jednak warto znaleźć dla nich przestrzeń na pawlaczu albo strychu.

Zobacz też:
Garderoba - projekty i aranżacje
Jak powiększyć małe mieszkanie?
Materiały do wykończenia wnętrz