Blog budowlany

Prywatny blog budowlany - porady dotyczące budowy domu, wykończenia wnętrz, projektowania i pielęgnacji ogrodu.

Technologia lekkiej zabudowy została opracowana i sprawdzona w Szwecji. Jej cechą jest stosunkowo niski koszt, łatwość wykonania, wysoka izolacja termiczna i akustyczna. Stawiając ścianki działowe, modernizując budynki gospodarcze, a nawet dobudowując przybudówki użytkowe, altanki czy garaże pojawia się temat lekkiej zabudowy. Skoro tak buduje się na świecie nawet w chłodniejszych klimatach, skoro tak buduje się supermarkety i hale produkcyjne, to może czas tak budować nasze domy, a przynajmniej budynki użytkowe. W wypadku gdy odtwarzamy coś co stało wcześniej i nie musimy przechodzić przez wszystkie formalności związane z zezwoleniami, badaniami technicznymi i obowiązkiem posiadania kierownika budowy lekka zabudowa wydaje się najlepszym rozwiązaniem.

Pierwszym etapem budowy jest usunięcie tego co było. Oglądając fundament musimy zastanowić się czy trzeba go odtwarzać od nowa czy wystarczy ustabilizować go przy pomocy wieńca. Najlepiej razem z wieńcem wykonać nową wylewkę posadzki.

1)

Mając już przygotowane podłoże musimy zdecydować z czego chcemy wykonać stelaż pod lekką zabudowę. Obiekty wielkopowierzchniowe bazują na konstrukcjach stalowych. Stelaż może być jednak wykonany z drewna. Do wieńca na izolacji mocujemy podstawę drewnianą. Najlepiej gdy drewno, które używamy będzie zabezpieczone przeciwgrzybicznie i odporne na wilgoć. Do tak wykonanej podstawy przykręcamy pionowe elementy stelaża w odstępach około 60 cm. Najlepiej wykonać je z kantówki 10x10, a poziome tak jak podstawa na wieńcu z 4x10.

Uwzględniając elementy stolarki okiennej i drzwi mamy gotowy stelaż naszego pomieszczenia. Najlepiej nakładać krokwie z już wyciętymi zamkami np. 8x12, teraz pora przybić dach. Na tym etapie pozostaje nam wypełnienie stelaża. Dobrze jest pokryć go od zewnątrz płytami OSB, a wnętrze wypełnić sprasowaną wełną mineralną - od środka natomiast boazerią z PCV. Tak samo wypełniamy przestrzeń między krokwiami. Należy też pamiętać o otworach wentylacyjnych w boazerii by zbierająca się wilgoć miała ujście. Tynkować możemy używając specjalnej siatce do styropianu.
Tego typu zabudowa jest tania, trwała, ciepła.

2)

Przy ściankach działowych stelaż montażowy wykonujemy podobnie, przy czym nie musi być to kantówka 10x10. Do niektórych ścian wystarczy nam 6x6 lub profil aluminiowy. Do stelażu na ścianki działowej w mieszkaniu bardziej będą nam pasować pokrycia naturalne jak boazeria, płyty gipsowe, czy pustaki szklane. Dobrze też zamiast wełny mineralnej dać akupłyty, oczywiście jeżeli występuje taka potrzeba. W ściankach działowych należy pamiętać o umieszczeniu instalacji elektrycznej, wodnej czy gazowej.

3)
Jedyny minus lekkiej zabudowy powstaje w przypadku, gdy chcemy coś zawiesić na ścianie. Wtedy konieczne jest zapamiętania gdzie pod panelami znajduje się stelaż, aby mocować haki do powieszenia np. szafki wiszącej. Do mocowania elementów wyposażenia łazienek zbudowanych w technologii lekkiej zabudowy produkowane są gotowe metalowe stelaże, na których można zamocować muszle klozetowe z ukrytym wewnątrz ściany rezerwuarem, umywalki itp.

Źródła zdjęć:
2) http://www.powanna.com.pl/photos/dom/P1120703_resize.jpg
3) http://imageshack.us/photo/my-images/97/zdjcia1574.jpg/


Zobacz też:
Usługi budowlane i remontowo budowlane
Firmy budowlane
Budowa domu na podmokłej działce - jak poradzić sobie z podmokłym terenem
Budowa domów "gotowych"

Dużym problemem w zimie są zwisające sople. Stanowią poważne zagrożenie dla przechodniów i grożą uszkodzeniami elewacji budynku. Tego typu problem może być skutecznie usunięty w sposób łatwy i stosunkowo tani. Specjalne kable grzewcze montowane zarówno w rynnach jak i rurach spustowych nie wymagają dużych inwestycji. Często właśnie na dolnych częściach dachu (nieogrzewanych) gromadzą się duże ilości lodu, które z czasem przeobrażają się w sporych rozmiarów nawis. Gdy przychodzi odwilż tego typu nawis staje się już realnym zagrożeniem, prawie zawsze odrywając się od rynny powoduje jej zniszczenie. Aby zapobiec takim sytuacjom, warto zainstalować specjalną instalację grzejną.

Kable grzejne należy układać w postaci pętli (układanych naprzemiennie góra- dół) w postaci pasa (50 cm). Nie wolno instalować kabli w poprzek powierzchni dachu (należy pamiętać, że taka instalacja narażona jest na różnorodne warunki atmosferyczne - musi więc być trwała).

Tego typu rozwiązanie zapobiega również niekontrolowanemu zsuwaniu się płatów śniegu z dachu (chodzi o montaż tzw. progu). Próg zakłada się zwykle w niewielkiej odległości (40 - 50 cm) od krawędzi dachu.

Moc instalacji przeciwoblodzeniowej dachu przypadająca na metr kwadratowy powierzchni poszycia dachowego zależy od rodzaju konstrukcji dachowej oraz warunków atmosferycznych. Dachy standardowo dzielą się na dwie grupy:
a) Dachy zimne (dobrze izolowane), ich cechą charakterystyczna jest niski współczynnik przenikania ciepła (powstają na nim sople i nawisy śnieżne)
b) Dachy ciepłe (słabo izolowane), woda spływa i następnie zamarza przy krawędzi dachu, zwłaszcza gdy poddasze jest wykorzystywane mieszalnie (topnienie lodu oraz śniegu ma miejsce na skutek przenikania ciepła z budynku). Instalacja rynnowa powinna być zatem ściśle dopasowana do naszego dachu - na dachach ciepłych powinna być wyższa niż na dachach zimnych. Moc kabli grzejnych w takich instalacjach powinna wahać się w granicach 15-25 W/m. W wysokich partiach dachów pokrytych materiałami łatwopalnymi moc nie powinna przekraczać 20 W/m. Zwykle w standardowych warunkach moc takiego systemu grzejnego jest zbliżona do mocy stosowanej do ogrzewania konstrukcji naziemnych.

Wyposażenie systemu grzejnego w termostaty umożliwia osiągnięcie dużej skuteczności przy minimalnym zużyciu energii elektrycznej. Termostaty są połączone z zewnętrznymi czujnikami, dzięki którym działanie systemu zostaje dopasowane do aktualnych warunków atmosferycznych, włączenie i wyłączenie zasilania następuje w odpowiednio dobranych momentach.


Źródło zdjęcia: http://www.elar.com.pl/app/webroot/userfiles/image/Rynna1.JPG

Zobacz też:
Systemy rynnowe - oferty
Rynny - ogłoszenia
Skuteczny sposób na niezamarzające chodniki i podjazdy – instalacje przeciwoblodzeniowe
Rodzaje i ceny pokryć dachowych

10 sty 2012

BlogRoku 2011

Nasz blog bierze udział w VII edycji konkursu BlogRoku 2011 w kategorii Moje zainteresowania i pasje.

Wszystkich naszych czytelników zapraszamy do głosowania SMSowego i oddawania na nas swoich głosów już od 12.01.2012.

Z biegiem czasu fugi znajdujące się między płytkami ceramicznymi tracą swą barwę oraz pękają. W miejscach narażonych na dużą wilgotność pleśnieją i szybciej tracą na urodzie. Aby odnowić wygląd kafli, wystarczy nieraz odświeżyć same spoiny. Nowe fugi mają szansą nadać pokrytym płytkami powierzchnią korzystniejszego oblicza.

Odświeżanie bez kucia
Jeśli chcemy przywrócić fugom ich naturalną barwę, gdy nie są popękane, pokryte pleśnią i prawidłowo trzymają się podłoża, wystarczy użyć specjalnych w tym celu preparatów. Ich zadaniem jest nadać kolorom utraconej intensywności, a niektóre dodatkowo zapobiegają rozwojowi grzybów i bakterii. Specyfiki do renowacji mogą także być używane w celu zmiany barwy spoin. W sprzedaży dostępne są gotowe preparatu, które nakłada się wyprofilowaną gąbka dołączoną do zestawu. Można także zakupić artykuły zawierające szerokie bogactwo pigmentów. Preparaty w postaci markerów, farb bądź barwnych mas renowacyjnych nakłada się odpowiednio ukształtowaną gąbka bądź pędzlem. Malowanie fug wymaga większej wprawy w przypadku odświeżania spoin między płytkami gresowymi, ponieważ w razie ich zabrudzenia mogą odbarwić je trwale. Pokryte farbą spoiny schną ponad 24 godziny.

Wymiana fug
Pełna wymiana fug wiąże się z dość pracochłonną i mozolną pracą, mimo to warto ją wykonać. Koszt inwestycji okazuje się dużo niższy w porównaniu z wymianą płytek, a do tego zadowalający efekt rekompensuje niewdzięczne zadanie. Do usuwania starych fug wykorzystuje się specjalne rylce. Można je nabyć między innymi w sklepach z ceramiką budowlaną. Należy zachować szczególną ostrożność przy wykuwaniu zużytych spoin. Silne uderzenie w powierzchnie płytki może ją uszkodzić, po czym konieczna będzie jej pozaprogramowa wymiana. Po dokładnym wykłuciu szczelin usuwa się powstały przy tym pył i resztki fugi. Pomocny w czynności bywa zwykły domowy odkurzacz. Następnie puste miejsce po spoinach należy zagruntować preparatem redukującym chłonność podłoża. Służy to prawidłowemu związaniu kładzionej później nowej fugi. Po wyschnięciu gruntu przystępuje się do wypełniania przestrzeni między płytkami zaprawą do fugowania. Najlepiej nadaję się do rozprowadzania spoiny gumowa packa. Jeśli dojdzie do zabrudzenia kafli zaprawą, dobrze jest od razu je wyczyścić. Po wyschnięciu będzie to utrudnione.

Aby kafelki cieszyły pięknym, świeżym wyglądem przez długie lata, warto zadbać o ich spoiny. Fugi z uwagi na to, że są położone poniżej powierzchni płytek szybciej się brudzą, mają tendencję do żółknięcia i stanowią świetne podłoże do rozwoju grzybów. Dbając o ich czystość dbamy o higienę wszystkich domowników.

Zobacz też:
Domowe sposoby czyszczenia fug
Zmiana fug między płytkami
Wykończenie podłóg oferty
Wykończenie podłóg