Blog budowlany

Prywatny blog budowlany - porady dotyczące budowy domu, wykończenia wnętrz, projektowania i pielęgnacji ogrodu.

Jednym z dokumentów potrzebnych do złożenia wniosku o pozwolenie na budowę domu jest dokument określający warunki przyłączenia do sieci energetycznej. Uzyskujemy go od miejscowego dostawcy energii elektrycznej - na przykład PGE. Druk wniosku można uzyskać na miejscu - w biurze obsługi klienta "elektrowni" lub pobrać ze stron firm energetycznych. Przykład: http://www.zewt-dystrybucja.com.pl/?pid=133.

Wniosek o techniczne warunki przyłączenia do sieci energetycznej zawiera informacje ogólne o obiekcie i jego przeznaczeniu oraz kilka pól dotyczących mocy przyłączeniowej oraz szacowanego rocznego zużycia energii elektrycznej. Przed wizytą w biurze obsługi klienta warto zastanowić się jakie wartości mocy i zużycia prądu przewidujemy dla naszego domu.

Przede wszystkim, moc przyłączeniowa zależy od sposobu ogrzewania. Samo ogrzewanie prądem wymaga ponad 10 kW mocy - jeden grzejnik to około 2kW, ogrzewanie podłogowe - 2-3 kW dla jednego pokoju , pompa ciepła - 3kW, bojler - 1,5 kW, etc.

Do pozostałych dużych pożeraczy prądu należą kuchenki i piekarniki (5-7 kW), żelazka, czajniki elektryczne, etc. Jednak nie wszystkie te urządzenia pracują jednocześnie. Dla domu jednorodzinnego o powierzchni ok 150 m2 wystarczy maksymalna moc przyłączeniowa o wartości 10 - 14 kW. Na czas budowy przyjmuje się moc rzędu 9-13 kW.

Roczne zużycie energii również zależy od sposobu ogrzewania. Dla domu korzystającego z innych sposobów ogrzewania, roczne zużycie energii elektrycznej to 2-3 tysiące Kwh. Najwięcej energii wymagają wtedy żarówki (o ile nie są energooszczędne), lodówka, telewizory. Elektryczny piec centralnego ogrzewania zwiększy zużycie energii nawet o 10 000 kWh. Pompa ciepła to około 5 000 kWh. Bojler - 4 000 kWh, itd. Na czas budowy przyjmuje się roczne zużycie energii na poziomie 200-400 kWh.

Do obliczenia szacowanej mocy i zużycia energii na potrzeby wniosku można wykorzystać kalkulator energii na serwisie Vattenfall: http://www.vattenfall.pl/kalkulatorenergii/

Zobacz też:
Formalności przed budową domu
Przyłącza jedno- czy trójfazowe
Etapy budowy domu

Wielu z nas w marzeniach widzi siebie mieszkających w pięknym domu, oczywiście z kominkiem. Jednak niewielu z nas wie jaką bogatą gamę kominków oferuje obecny rynek – od zupełnie tradycyjnych po elektryczne.

Przykładem tradycyjnego podejścia do tematu są kominki marmurowe, wykonane
ze szlachetnego marmuru, którego niedająca się powtórzyć struktura powoduje, że każdy taki kominek jest unikatowy i oryginalny. Działają one na takiej samej zasadzie jak kominki kaflowe, różnią się jedynie materiałem, z którego są wykonane. Obecnie na taki wydatek pozwolić może sobie każdy, gdyż marmur nie jest już surowcem deficytowym i drogim z racji unowocześnienia technik jego wydobywania. Mogą one oczywiście kosztować krocie, jeśli wykonane są z drogich odmian marmuru, np. zielonego marmuru Rain Forest Green. Zazwyczaj jednak nie są drogie, ponieważ materiał do ich produkcji pochodzi z Chin, które w ostatnim czasie stały się potentatem w dziedzinie wydobycia i obróbki kamieni naturalnych.

Z kolei kominki kaflowe dają wiele możliwości aranżacji, co zadowoli także wymagających klientów. Można do nich montować wkłady z dużymi panoramicznymi szybami, które nadają kominkowi charakter jakby otwartego paleniska. Dużym walorem jest na pewno to, że kafle mogą być zarówno proste, jak i niezwykle bogato zdobione, zatem nadają się do domów stylizowanych. Co więcej, dają także duże pole do popisu jeśli chodzi o projekt wnętrza. Podobnie jak te marmurowe, mogą ogrzewać przyległe doń pomieszczenia.

Ostatnimi czasy do Polski dotarła też moda na cieszące się popularnością w krajach skandynawskich kominki wolnostojące, czyli tzw. kozy. Są to zamknięte i szczelne wolnostojące paleniska, wykonane z żeliwa albo ze stali. Do ich zalet niewątpliwe można zaliczyć dużo niższą cenę ich zamontowania w porównaniu do tradycyjnych kominków. Poza tym, ponieważ są mniejsze można je postawić praktycznie w dowolnym miejscu i potem łatwo przenieść w inne. Ze względu na bogate wzornictwo nadają się zarówno do wnętrz klasycznych, jak i nowoczesnych oraz minimalistycznych. Obecnie sprzedawane urządzenia wyposażone są nawet w termostaty, dzięki którym same dostosowują moc grzania do temperatury wnętrza. W przypadku posiadania takiej kozy ważne jest, by co najmniej raz do roku sprawdzać szczelność przewodów takiego pieca, gdyż gwarantuje to bezpieczeństwo użytkowania.

Ciekawym rozwiązaniem dla naszych wnętrz są kominki narożne, które świetnie nadają się do połączenia wnętrz otwartej strefy dziennej, tj. salonu, jadalni i kuchni. Warto umiejscawiać je na granicy pomieszczeń, trzeba jednak zaplanować to już
na etapie projektu domu. Najczęściej jednak ulokowane są w centralnej części pomieszczenia, np. w salonie, co nadaje im charakter centralnej ozdoby wnętrza, wokół której skupia się życie rodzinne oraz tworzy główne miejsce wypoczynku.

Nawet ci, którzy nie mogą pozwolić sobie na tradycyjny kominek nie muszą rezygnować z wymarzonego kominka. Po to właśnie wymyślono kominki elektryczne. Dają one, podobnie jak zwykłe kominki, efekt przytulności dzięki blaskowi płomieni. Są bardzo efektywne, gdyż całe wytworzone ciepło oddawane jest
do pomieszczenia. Płomyki można uruchomić zupełnie niezależnie od funkcji ogrzewania,
co pozwala cieszyć oko bez niepotrzebnego dodatkowego dogrzewania. Pobierają energię porównywalną do zwykłej żarówki, co niewątpliwie czyni je energooszczędnymi. Dostępne są różne modele – wolnostojące, naścienne czy do zabudowy, co powoduje, że kominki elektryczne nadają się niemalże do każdego wnętrza.

Jak widać, każdy, komu marzy się kominek może takowy mieć, gdyż wybór jest naprawdę szeroki. Nawet ktoś, kto jeszcze kilka lat temu mógł o takim urządzeniu zapomnieć czy to ze względów finansowych, czy też niemożności skorzystania z tradycyjnych rozwiązań, dziś może spełnić swoje kominkowe marzenie.

Zagrzybione pomieszczenia są nie tylko nieestetyczne ale również szkodliwe dla zdrowia przebywających w nich osób. Zapobieganie i usuwanie grzyba w pomieszczeniach jest także ważne, gdyż materiał budowlany ulega zniszczeniu pod wpływem przerastających go strzępek i wydzielanych toksyn.
Grzyb może pojawić się wszędzie tam gdzie ma zapewnione odpowiednie warunki do rozwoju, czyli w miejscach wilgotnych, słabo wentylowanych, zacienionych oraz ciepłych. W jego rozmnażaniu sprzyjają nieszczelne rynny deszczowe, przewody kanalizacyjne, wznosząca się wilgoć na ścianach i sufitach. Często zaniedbania, nie w pełni osuszone zalewane podmurówki, niewystarczająca cyrkulacja powietrza szybko przyczynia się do wzrostu wilgotności powietrza. Fizjonomia mieszkańców, a także prace domowe, jak gotowanie, suszenie prania, kąpiele wymagają całodobowego napływu świeżego powietrza. Duży wzrost liczby zagrzybiały domów wynika z wprowadzenia szczelnych okien oraz drzwi. Jeśli zapomnimy o wietrzeniu i zostawianiu otworzonych lufcików na noc, szybko doprowadzimy do wzrostu grzybów oraz roztoczy. Można również stosować różnego rodzaju pochłaniacze wilgoci.

Zwalczanie grzyba o niewielkim skupisku:
- pleśń usuwamy w gumowych rękawiczkach delikatnie szczotką o sztywnym włosiu, na mokro lub sucho woda z dodatkiem detergentów (w przypadku zastosowania np. Pleśniotox E, Izohan GRZYBOSTOP) lub bez detergentów (w przypadku zastosowania przykładowego BORAMONU)
- na zainfekowane miejsce nanosimy preparat pleśniobójczy zgodnie z zaleceniami producenta. Do drewnianych zagrzybianych konstrukcji warto stosować środki na większa powierzchnię. Grzyb może szybko rozprzestrzenić się także na miejsca suche, pobierając wodę z odległości kilku metrów.

Zwalczanie grzyba o dużych skupiskach:
- przebarwienia i spękanie tynku świadczy o tym, że pleśń przerosła tynk
- skuwamy tynk w miejscu zaatakowanej ściany i w sąsiedniej odległości 1,0m
- szczotką drucianą lub szpachelką oczyszczamy cegły, pustaki
- oczyszczone miejsca pokrywamy trzykrotnie preparatem pleśniobójczym takim jak przy usuwaniu grzyba o mniejszych skupiskach
- po odczekaniu koło dwóch dni można przystąpić do nanoszenia nowego tynku

Należy podkreślić, że wszelkie preparaty do zwalczania grzybów pleśniowych są szkodliwe dla zdrowia. Podczas ich stosowania koniecznie trzeba chronić oczy i skórę, a po użyciu przewietrzyć pomieszczenie. Pamiętajmy, że stosowane preparaty grzybobójcze mogą okazać się niewystarczające w profilaktyce, jeśli nie zwalczy się pierwotnej przyczyny ich rozwoju. I ostatecznie może się okazać, że pleśń na ścianach i sufitach po kilku miesiącach czy latach znowu się pojawi.

Więcej na: http://dom.trojmiasto.pl/Sposoby-usuwania-grzybow-plesniowych-w-mieszkaniach-n11723.html

W poprzednim poście przedstawiałem możliwości darmowego programu do projektowania wnętrz - Sweet Home 3D. Teraz pokażę jak zacząć projektowanie swojego domu.


Oczywiście pierwszym krokiem jest pobranie programu ze strony http://www.sweethome3d.com/download.jsp (Windows Installer na dole) i instalacja. Po uruchomieniu programu dobrze jest wybrać obrazek tła. Najlepiej, jeżeli będzie to rozkład pomieszczeń z projektu domu. Tło modyfikujemy przez Plan -> Importuj obrazek tła.





Import rozkładu pomieszczeń - Sweet Home 3D

Aby dobrze dopasować obrazek tła do tworzonego projektu w oknie importu tła musimy przejść dwa dodatkowe kroki. Pierwszym jest ustalenie odległości. W tym celu zaznaczamy na obrazie odcinek (jego początek i koniec) i w pola powyżej wpisujemy długość odcinka na planie.

Ustalenie długości odcinka - Sweet Home 3D

Drugim krokiem jest ustalenie punktu początku obrazu. W tym przypadku najlepiej zaznaczyć lewy górny róg, lub po prostu nic nie zmieniać.

Orientacja planu wnętrza - Sweet Home 3D

Gdy w tle widzimy już zarys pomieszczeń z planu domu, możemy zacząć rysowanie ścian. W tym celu wybieramy ikonkę "Rysuj ściany" z górnego menu (zaznaczona czerwoną ramką poniżej) i zaczynamy rysowanie poprzez klikanie w kolejnych punktach łączenia ścian. Dobrze jest zacząć od ścian zewnętrznych, a później dopiero zająć się wnętrzem. By zakończyć rysowanie wystarczy nacisnąć przycisk "Esc" (Escape) na klawiaturze.

Rysowanie ścian domu - Sweet Home 3D

W każdej chwili możemy modyfikować właściwości ścian, albo przez podwójne kliknięcie na wybranym odcinku, bądź przez zaznaczenie kilku i wybranie Plan -> Modyfikuj ściany. W edycji możemy wybrać grubość ściany, wysokość i kolor lub teksturę obu strony. Ponieważ odcinki ścian przechodzą często przez klika pokoi, radzę rysować ściany krok po kroku, dla każdego pokoju oddzielnie. Inaczej nie będziemy mogli dopasować koloru dla poszczególnych pomieszczeń.

 - Sweet Home 3D

Gdy mamy już ściany, możemy wziąć się za poszczególne pomieszczenia. Klikamy na ikonkę "Stwórz pokoje" (zaznaczoną poniżej) i zaznaczamy rogi dla wybranego pomieszczenia. Aby skończyć rysowanie pomieszczenia wciskamy Escape. Dobrze jest później zmienić właściwości i nazwę pomieszczenia poprzez dwukrotne kliknięcie na jego powierzchni.

Rysowanie i właściwości pomieszczeń domu - Sweet Home 3D

Mając ściany i pomieszczenia możemy zacząć wstawiać meble i inne elementy wyposażenia domu. W tym celu posługujemy się modułem po lewej stronie i przenosimy poszczególne elementy w żądane miejsca. Każdy wstawiony element możemy obracać (ikonka obrotu na elemencie), zmieniać kolory i wymiary (poprzez okno właściwości po podwójnym kliknięciu na element).

Zmiana właściwości elementów wyposażenia wnętrz - Sweet Home 3D

Gdy zabraknie nam elementów, zawsze możemy pobrać nowe elementy do wykończenia wnętrz ze strony http://www.sweethome3d.com/importModels.jsp. Wystarczy pobrać wybrany model, rozpakować go w dowolnym miejscu, a w programie wybrać Meble -> Importuj meble i odnaleźć rozpakowany plik .obj. Przy imporcie elementów warto też ustawić wymiary obiektu (w ostatnim kroku importu).

Import elementów wyposażenia wnętrz - Sweet Home 3D

W każdym momencie możemy spojrzeć na przygotowane przez nas wnętrza z poziomu ich użytkownika. W tym celu wybieramy Widok 3D -> Wirtualna wizyta.

Wirtualna wizyta - Sweet Home 3D

Na planie pojawi się model człowieka widzianego z góry. Możemy go dowolnie przesuwać i obracać, co będzie skutkować zmianą widoku w dolnym polu.

Widok wnętrza z poziomu człowieka - Sweet Home 3D

W każdym momencie możemy też wyeksportować zdjęcie lub film wnętrza poprzez Widok 3D -> Stwórz zdjęcie lub Stwórz film. Mamy tam cztery poziomy jakości do wyboru. Radzę wybierać drugą, gdyż dalsze wyglądają dziwnie. W przypadku zdjęcia wystarczy nacisnąć "Stwórz" a później "Zapisz". W przypadku filmu musimy ustawić poszczególne pozycje człowieka na modelu (po przesunięciu wystarczy kliknąć na czerwoną kropkę i tak po każdym przesunięciu).

Gotowy projekt wnętrza - Sweet Home 3D

Zobacz też:
Darmowy program do projektowania ogrodów
Gotowe projekty wnętrz wykonane przy użyciu Google Sketch UP
Gotowe projekty ogrodów

Planując wyposażenie domu, a nawet wcześniej, myśląc o wyborze samego projektu, często chcemy już na pierwszych etapach budowy domu zobaczyć jak nasz dom mógłby docelowo wyglądać. Z pomocą mogą nam przyjść programy do projektowania wnętrz. Niestety, większość z nich jest przeznaczona dla projektantów - ekspertów w zakresie planowania wykończenia wnętrz - co zazwyczaj powoduje wysoki stopień skomplikowania takich aplikacji i zazwyczaj duże koszty nabycia licencji. W tym poście chciałem zaprezentować program, który jest darmowy i jednocześnie przystępny dla początkujących użytkowników.

Tym darmowym programem do projektowania wnętrz jest Sweet Home 3D.

Jest to program na otwartej licencji typu open source, więc jest całkowicie bezpłatny - każdy może z niego korzystać i każdy może współuczestniczyć w jego tworzeniu. Program Sweet Home 3D jest ponadto bardzo intuicyjny w obsłudze. Po zapoznaniu się z krótkim opisem działania możemy od razu przystąpić do budowy pomieszczeń i planowania rozmieszczenia poszczególnych elementów wnętrza.

Widok ogólny programu do projektowania wnętrz

W programie wbudowana jest biblioteka kilkudziesięciu modeli, które możemy wykorzystać, takich jak meble, wyposażenie łazienki, drzwi, okna czy schody. Ponadto na oficjalnej stronie programu dostępna jest rozszerzona biblioteka kilkuset elementów, więc jeżeli czegoś nam zabraknie, zawsze możemy pobrać za darmo z internetu. Jeżeli interesujemy się modelowaniem 3D, to ten program do projektowania wnętrz umożliwia też import modeli stworzonych w programach takich jak Blender.

Biblioteka gotowych modeli do wykończenia wnętrz

Oprócz widoku z góry mamy też możliwość wybrania się na "wirtualną wycieczkę" sprawdzając rozkład stworzonych przez nas wnętrz. Możemy też wybrany widok wyeksportować jako zdjęcie lub film w różnych poziomach dokładności odwzorowania.

Gotowe wnętrze zaprojektowane przy pomocy darmowego programu

Poniżej znajduje się krótki film wyeksportowany z programu. Wnętrza, które są na filmie to efekt kilkudziesięciu minut zabawy programem i nie są jeszcze oczywiście skończone. Program ma możliwość eksportowania zdjęć i filmów w różnych poziomach jakości. Poniżej przedstawiony film ma jakość 2 z 4, więc mógłby być jeszcze lepszy, chociaż czas renderingu filmu w najwyższej jakości to kilka godzin.



Oczywiście Sweet Home 3D ma też swoje wady. Przede wszystkim nie oferuje dokładności takiej jak komercyjne programy do projektowania wnętrz. Nie możemy zaplanować wszystkich najmniejszych szczegółów chociażby z uwagi na ubogą bibliotekę modeli. Ponadto jakość wykonanych "zdjęć" też daje wiele do życzenia. Nowoczesne programy do projektowania wnętrz ukazują projekty tak jakby były rzeczywiste.

Jednak mimo wszystko program darmowy i bardzo łatwy w obsłudze, co czyni go doskonałym wsparciem dla osób planujących budowę domu lub remont w zaplanowaniu rozmieszczenia poszczególnych elementów wnętrza.

Program można pobrać ze strony http://www.sweethome3d.com/download.jsp - wersja "Windows Installer" na dole strony.

Zobacz też:
Obsługa programu Sweet Home 3D - pierwsze kroki

Darmowy program do projektowania ogrodów
Gotowe projekty wnętrz wykonane przy użyciu Google Sketch UP
Gotowe projekty ogrodów

Ostateczna moc kotła węglowego powinna być dobrana przez specjalistę w tej dziedzinie i podparta odpowiednimi kalkulacjami. Jednak na potrzebę wstępnego rozeznania się w cenach kotłów możemy uprościć obliczenia i sami określić orientacyjną moc kotła.

Przede wszystkim należy zdecydować, czy kocioł będzie służył jedynie do ogrzewania pomieszczeń, czy również do ciepłej wody użytkowej.

Moc cieplna kotła do ogrzewania pomieszczeń

W przypadku, gdy kocioł węglowy służy jedynie do ogrzewania wnętrza domu jego moc musi równoważyć straty ciepła domu. Przyjmuje się następujące przedziały strat dla domów w zależności od technologii budowania:

- 120 - 200 Watów / metr kwadratowy - domy bez izolacji cieplnej
- 90 - 120 Watów / metr kwadratowy - stare domy z izolacją
- 60 - 90 Watów / metr kwadratowy - domy nowoczesne o dobrych oknach i szczelnej izolacji

Moc kotła liczymy po prostu równaniem:

Moc kotła [kW] = Straty ciepła * Powierzchnia * 1 000

Na przykład dla nowego domu o powierzchni 160 metrów kwadratowych, moc kotła musiałaby być na poziomie 12-14 kilo Watów (kW).

Moc kotła do ogrzewania pomieszczeń i c.w.u.

W przypadku, gdy kocioł węglowy ma być też używany do ogrzewania ciepłej wody użytkowej, jego moc musi być odpowiednio większa, aby sprostać zapotrzebowaniu na dodatkowe ciepło. Korzystając z kotłów jednofunkcyjnych, które podgrzewają wodę w bojlerze, możemy posłużyć się poniższym wzorem, aby obliczyć czas potrzebny na podgrzanie całego bojlera:

Czas [s] = (Ciepło właściwe wody * różnica temperatur * masa wody) / Moc kotła

Ciepło właściwe wody jest stałe i wynosi 4,2 kJ/(kg*K), jako różnicę temperatur możemy przyjąć 40 stopni, waga wody - dla 200 litrów będzie to 200 kg. Zakładając moc kotła na poziomie 15kW obliczenia wyglądałyby następująco:

Czas [s] = (4,2 * 40 * 200) / 15 = 2240 sekund, czyli 37 minut.

Jest to czas potrzebny na podgrzanie wody z temperatury początkowej równej 10 stopni, czyli takiej jak z sieci. Zazwyczaj jednak woda w kotle już ma jakąś temperaturę, ponieważ kocioł chodzi cały czas. W takim wypadku jeżeli na przykład nagle wykorzystamy 100 litrów wody (cała pojemność wanny przy założeniu wymieszania wody z wodą zimną), wtedy czas ogrzania brakującej wody z bojlera wyniósłby 16 minut. W takim przypadku moc równa 15 kW jest wystarczająca.


Podsumowując, w przypadku nowoczesnego domu o powierzchnii 160 metrów kwadratowych, z bojlerem na c.w.u. o pojemności 200 litrów kocioł o mocy 15 kW w zupełności wystarczy.

Zobacz też:
Jak działa centralne ogrzewanie
Zalety i wady ogrzewania podłogowego
Jak działa ogrzewanie podłogowe
Jak działa kolektor słoneczny

Teoretycznie, zamawiając instalację centralnego ogrzewania nie musimy znać zasady działania ani schematów całego systemu. Jednak taka wiedza - jak działa centralne ogrzewanie - przyda się przy wyborze poszczególnych elementów instalacji (jak na przykład kotła) oraz przy rozmowach z wykonawcami :)

Centralne ogrzewanie polega na rozprowadzaniu ciepła z jednego (lub kilku) źródeł do elementów, które będą ogrzewały pomieszczenia. Źródłem ciepła jest zazwyczaj kocioł - na paliwo stałe, gaz czy olej. Dodatkowymi źródłami ciepła mogą być kolektory słoneczne czy pompy ciepła, ale najpierw omówmy sytuację najprostszą.

W najprostszym schemacie centralnego ogrzewania kocioł poprzez spalanie paliwa podgrzewa wodę, która z uwagi na różnicę w gęstości (jest lżejsza niż woda zimna) lub dzięki pompom płynie do grzejników, tam się wychładza i wraca do kotła.

W bardziej zaawansowanej instalacji centralnego ogrzewania do obiegu wody z kotła włączona jest też wężownica w bojlerze ciepłej wody użytkowej (c.w.u.). Tak więc oprócz ogrzewania samych grzejników, gorąca woda ogrzewa też wodę na cele użytkowe (krany, prysznic). Czemu woda z kotła nie może iść bezpośrednio do kranu? Ponieważ po pierwsze byłyby za duże straty w podgrzewaniu wody płynącej przez kocioł (w przykładzie jest to schemat zamknięty i woda wracająca do kotła już jest cieplejsza niż ta z sieci). Ponadto woda w grzejnikach jest zbyt gorąca, by mogła być wykorzystywana na cele użytkowe, no i trudno byłoby regulować temperaturę grzania nie wpływając na temperaturę wody użytkowej.

Schemat instalacji CO


Schemat instalacji centralnego ogrzewania - wersja prosta

Rozwinięciem powyższej instalacji jest wykorzystanie dodatkowej grzałki elektrycznej w bojlerze c.w.u. Wtedy w okresie letnim, gdy nie ma potrzeby ogrzewania, czyli palenia w kotle, woda na cele użytkowe może być podgrzewana prądem.

Są też i bardziej zaawansowane schematy instalacji centralnego ogrzewania, gdy dochodzą dodatkowe źródła ciepła, na przykład pompy ciepła, czy kolektory słoneczne.

Podstawowe elementy centralnego ogrzewania w domu:
  • zasobnik na wodę (bojler)
  • grzejniki
  • kocioł podgrzewający wodę w instalacji
  • rury i pozostałe elementy sterujące

Schemat instalacji CO z kolektorami słonecznymi


Schemat instalacji centralnego ogrzewania z kolektorem słonecznym

W takim przypadku do bojlera c.w.u. dochodzi jeszcze jedna wężownica z gorącą wodą pochodzącą z kolektorów słonecznych. Powoduje to, że w okresie letnim, gdy nie palimy w kotle, woda użytkowa może być ogrzewana przez kolektor słoneczny, co obniża koszty ogrzewania elektrycznego.

Zobacz też:
Zalety i wady ogrzewania podłogowego
Jak działa ogrzewanie podłogowe
Jak działa kolektor słoneczny
Jak dobrać moc cieplną kotła węglowego

Ogrzewanie podłogowe ma swoje zalety jak i wady, z którymi powinniśmy zapoznać się przed podjęciem decyzji. Warto tu też wspomnieć, że ogrzewanie podłogowe można zastosować tylko w wybranych pomieszczeniach, takich jak na przykład łazienka, gdzie nasze stopy najbardziej narażone są na zimno i nierówne rozprowadzanie ciepła z grzejnika.

Zalety ogrzewania podłogowego

Przede wszystkim, ogrzewanie podłogowe daje dużo większy komfort niż tradycyjne grzejniki. Ciepło rozprowadzane jest równomiernie, więc nie ma znaczenia jak daleko od grzejnika się znajdujemy. Ponadto grzanie pochodzi z podłogi, a zazwyczaj w stopy jest nam najchłodniej.

Drugą zaletą ogrzewania podłogowego jest estetyka. Dzięki temu, że grzejnikiem jest cała podłoga, nie potrzebujemy instalować grzejników, co daje więcej możliwości aranżacji wnętrza. W miejsce grzejnika możemy postawić szafkę, łóżko, etc.

Kolejną zaletą jest niższa temperatura wody przepływającej przez rurki w podłodze. To pozwala na zastosowanie alternatywnych źródeł ciepła, takich jak pompy ciepła czy kolektory słoneczne.

Wady ogrzewania podłogowego

Ogrzewanie podłogowe ma też niestety swoje wady. Pierwszą jest konieczność uwzględnienia instalacji ogrzewania podłogowego już na etapie budowania domu. Montaż podłogówki w wykończonym domu wiąże się z koniecznością kucia i zrywania podłogi.

Wadą jest też gorsza regulacja temperatury. Ze względu na rozmiar, zmiany w temperaturze ogrzewania podłogowego wyczuwalne są dopiero po kilkudziesięciu minutach, podczas gdy podkręcony czy przyciszony grzejnik od razu zmienia swoją temperaturę i szybko wpływa na temperaturę w pomieszczeniu.

Ponadto, wydajność ogrzewania podłogowego zależy od pokrycia podłogi. Najlepiej sprawdzają się kafelki, terakota, czy kamień. Za to panele i dywany dużo mniej efektywnie przewodzą ciepło z ogrzewania podłogowego.

Jak widać zarówno zalety, jak i wady ogrzewania podłogowego powodują, że nie nadają się dobrze do wszystkich wnętrz. Dlatego często spotyka się instalacje mieszane, w których na przykład jedynie łazienka i przedpokój ogrzewane są podłogówką, a pozostałe pomieszczenia grzejnikami. Popularne jest też zainstalowanie ogrzewania podłogowego na parterze, gdzie kuchnia, salon, łazienka i przedpokój mają podłogi wyłożone są twardą powierzchnią, a góra ogrzewana jest grzejnikami, które dodatkowo umożliwiają łatwe dostosowanie temperatury do warunków panujących na zewnątrz, czy naszych chęci. Na przykład możemy je całkiem wyłączyć będąc poza domem lub podkręcić grzejniki gdy na dworze jest wyjątkowo zimna noc.

Zobacz też:
Jak działa centralne ogrzewanie
Jak dobrać moc cieplną kotła węglowego

Ogrzewanie podłogowe to jeden ze sposobów ogrzewania całego domu lub wybranych pomieszczeń. Zamiast zwykłych grzejników stosuje się system rur zatopionych w podłodze, przez które przepływa ciepła woda ogrzewając przez to samą podłogę oraz całe pomieszczenie.

Montaż ogrzewania podłogowego
Źródło: http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Underfloor_heating_pipes.jpg

Oprócz sposobu montażu, ogrzewanie podłogowe różni się też od zwykłych grzejników tym, że woda przepływająca przez rury ma niższą temperaturę niż ta w grzejnikach. Temperatura musi być niższa, żebyśmy nie poparzyli sobie stóp. Pozwala to na wykorzystanie do grzania wody pomp ciepła czy kolektorów słonecznych, które nie zapewniają aż tak wysokiej temperatury, jakiej wymagają zwykłe grzejniki.

Zobacz też:
zalety i wady ogrzewania podłogowego
Jak działa centralne ogrzewanie
Jak dobrać moc cieplną kotła węglowego

Sufity podwieszane mają wiele zastosowań. Pozwalają obniżyć sufit zwłaszcza w starym budownictwie, gdzie wysokość pokoi w kamienicach sięga często 3,5 metra. Istotną zaletą jest możliwość zakrycia instalacji elektrycznych, wodociągowych, klimatyzacyjnych i innych. Sufity podwieszane to również dobre podłoże do wmontowania oświetlenia umieszczonego między poziomami sufitów. Zapewniają lepszą akustykę oraz tworzą doskonalszy wizualnie efekt od nieraz krzywych stropów, widocznych łączeń płyt betonowych czy po prostu braków wyrównującej gładzi. Sufity podwieszane pozwalają kreować przestrzeń projektantom wykonujących stylizację zawodowo lub amatorsko na potrzebę swojego domu.

W zależności od potrzeb użytkowych można wykonać sufity podwieszane z najczęściej stosowanych:
- płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych, przymocowanych do stalowego rusztowania nie widocznego w efekcie końcowym
- kasetonów i paneli układanych na widocznej ostatecznie konstrukcji nośnej
- powłok na bazie PCV, układane na ukrytych listwach przymocowanych do ścian bądź stropu

Sufit podwieszany z płyt gipsowo-kartonowych stanowi imitację tradycyjnego tynku, którego można pokryć farbą. Najczęściej stosowane są w pomieszczeniach mieszkalnych, restauracjach, kawiarniach. Lekka, nośna konstrukcja z cienkościennej stali, droższego aluminium albo rzadziej drewna tworzy kratownice, do której przymocowuje się płyty dostępne również w wersji wodoodpornej, ognioodpornej oraz wodo- i ognioodpornej. Sufity podwieszane mogą być również wykonane z płyt gipsowo-włóknowych, do produkcji których wykorzystuje się gips oraz włókna przerobionej makulatury, wymieszane i sprasowane pod ciśnieniem. Ciekawym rozwiązaniem są elastyczne płyty gipsowo-kartonowe, z których można tworzyć nietypowe kształty sufitów np. kopuły, łukowate sklepienia.

Sufity podwieszane z zastosowaniem kasetonów są stosowane w pomieszczeniach biurowych, szpitalach, szkołach i wielu innych budynkach publicznych. Wyróżniają się prostym i szybkim montażem. Powtarzające się najczęściej kwadraty o wymiarach boku 60cm mogą być dostępne w różnych kolorach wzorach, fakturach. Kasetony perforowane lepiej pochłaniają dźwięk.

Sufity panelowe w zależności od kształtu pojedynczego elementu montowane są na pióro (element łączący) i wpust (wyprofilowane wgłębienie) lub z tzw. obcym piórem, gdy łącznik nie wynika z formy panelu sąsiadującego. Panele o różnej szerokości i gamie kolorystycznej mogą być wykonane z twardego PVC, na bazie płyty wiórowej i innych materiałów drewnopochodnych, a także z blachy stalowej bądź aluminiowej. Zaletą sufitów podwieszanych z paneli jest łatwość pozornego modyfikowania przestrzeni, dzięki różnym układom elementów.

Sufity napinane to innowacja w tej dziedzinie. Dekoracyjne powłoki sufitowe (DPS) wykonane są ze specjalnej elastycznej folii i również służą do obniżania wysokości pomieszczeń, ukrycia instalacji oraz maskowania mankamentów stropu. DPS są odporne na wilgoć i wahania temperatury, mogą być stosowane w pomieszczeniach mieszkalnych, łazienkach, kuchniach oraz obiektach użyteczności publicznej. Są plastyczne i dostępne w różnych kolorach oraz postaciach: matowej, tłoczonej, satynowej, błyszczącej lub lustrzanej.

Stosowane sufity podwieszane to najłatwiejsza droga uzyskania obniżenia wysokości pomieszczeń, kosztów za ogrzewanie oraz ukrycia instalacji. W pomieszczeniach pozwalają uzyskać wymagany efekt wzmocnienia akustyki lub dźwiękochłonności. Tworzą też świetną bazę to kreowania stylowego wnętrza.

Więcej na:
http://www.grupapsb.com.pl/porady/tematy-miesiaca/sufity-podwieszane.html

11 sie 2010

Budowa oczka wodnego

Dekoracyjne oczka wodne to wyjątkowe urozmaicenie ogrodu. Nawet niewielki zbiornik na działce może sprawić wiele frajdy. Jeśli tylko zadbamy o jego czystość i porządek, pozwoli nam cieszyć się widokiem lustrzanej tafli wody, podziwiać rosnące w nim rośliny, obserwować pływające ryby i zwabione owady. Aby stworzyć wspaniałą ozdobę, w której będziemy mogli śledzić tętniące życie zwierząt, trzeba trochę włożyć to swojej pracy.

Budowa oczka wodnego powinna być poprzedzona przemyśleniem lokalizacji, wielkości i kształtu zbiornika. Można go umieścić na przecięciu naturalnego strumyka, lub stworzyć zamknięte oczko wodne. Warto przeznaczyć na niego umiarkowanie słoneczne miejsce, w większej odległości od liściastych drzew i krzewów zrzucających jesienią liście. Powierzchnia najmniejszych oczek wodnych wynosi średnio 8-10m², jeżeli chcemy go zarybić warto zagospodarować jeszcze większą przestrzeń.

Budowa oczka wodnego krok po kroku:
1. Nanosimy kształt oczka wodnego zaznaczając linię piaskiem, trocinami lub żwirem.
2. Usuwamy ziemię systematycznie warstwami 15-20 centymetrowymi do głębokości 120-140cm. Należy sprawdzać poziom brzegów, by nie dopuścić do wylewania się wody z oczka. Pamiętajmy o łagodnych, niestromych brzegach, co zapobiegnie obsuwaniu się ziemi.
3. Usuwamy z gotowego dna wykopu kamienie i korzenie.
4. Pokrywamy dno 2-3cm warstwą piasku lub geowłókniną.
5. Wyścielamy przygotowane dno luźno folią z PCV. Można też wykorzystać gotową formę stawową z polietylenu dostępną w różnych rozmiarach i formach lub też wykładzinę z syntetycznego kauczuku lub matę bentonitową.
6. Wlewamy część wody i pozostawiamy ją na dwa dni.
7. Nadajemy kształtu brzegom układając większe kamienie, najlepiej otoczaki. Unikajmy skał wapiennych, których wypłukiwany z czasem wapń szkodzi w nadmiarze roślinom i zwierzętom wodnym.
8. Skraj foli wkopujemy pionowo w podłożę na głębokość 3cm. Pozwala to uzyskać tzw. przegrodę kapilarną, uniemożliwiająca suchej glebie w sąsiedztwie dostaniu się do sadzawki.
9. Wyścielamy dno większymi i mniejszymi kamieniami, konarami, w celu zapewnienia zwierzętom i rośliną dogodnego do życia środowiska.

Żwirowy brzeg można ustabilizować betonowym krawężnikiem.

Później już tylko obsadzanie roślinnością i zarybianie wieńczy dzieło. Warto też rozważyć umieszczenie w oczku wodnym filtru, pompy oraz oświetlenia. Aby zapewnić stały ruch wody i dobre napowietrzenie właściwe dla ryb, można pokusić się o założenie fontanny lub kaskady.

Warto poczytać: http://www.wymarzonyogrod.pl/1326_3020.htm

8 sie 2010

Łąka na dachu

Mieszkanie pod trawiastym dachem to marzenie wielu miłośników natury. Łąki na dachach popularny widok głównie w Norwegii u nas na razie rzadko są spotykane. W Polsce zielone zagajniki na domach można zobaczyć przeważnie na wsiach, u północnych sąsiadów także w miastach, na przystankach autobusowych, zabudowaniach fabrycznych, kulturowych, sklepach i pensjonatach.




Aby stworzyć na dachu miły zagajnik można zastosować systemowe rozwiązania, które umożliwia wysoko rozwinięta w tej dziedzinie technologia. Chętnie sadzi się zioła, trawy, barwne kwiaty, a nawet krzewy i drzewa.
Dachy pokryte florą zapewniają dobrą izolację akustyczną, termiczną, zwiększają trwałość dachu, dzięki ochronie przed nadmiernym nagrzewaniem latem, zalegającym śniegiem i lodem, gradobiciem, wichurami. Dodatkowo roślinność wiąże substancje szkodliwe z powietrza, oczyszcza go z pyłów, nawilża. Co istotne zatrzymuje w dużej mierze opady, zmniejsza możliwość zalania. Z uwagi na świetną izolację termiczną, redukuje koszty poniesione za ogrzewanie.
Aby stworzyć własną łąkę na dachu warto odwiedzić wyspecjalizowane firmy zajmujące się systemami ogrodów ekstensywnych i intensywnych przeznaczone do dachów płaskich i spadzistych do kąta nachylenia 35 stopni.

Konstrukcja tradycyjnego zielonego pokrycia składa się z: warstwy spodniej dachu, konstrukcji przeciw obsuwaniu się ziemi, ziemi, trawy, siatki i kory.
Na spód (pułap) stosuje się nieprzemakalną membranę oporną na działanie kwasów i grzybów, zapobiegającą przerastaniu korzeni.
Drewniane ramy zabezpieczają przed osuwaniem się ziemi ze spadzistych dachów. Elementy poziome od jednej połaci dachu do drugiej pozwalają uzyskać obraz "pływającej" konstrukcji, która nie blokuje spływaniu wody.
Ziemia powinna składać się z mieszanki torfu, nawozów NPK, drobnego żwiru i piasku. Ważne, by została równomiernie rozłożona na całej powierzchni dachu.
Trawa stanowi bazę zielonego pokrycia dachu. Gatunek traw najlepiej wybrać taki, który rośnie w okolicy domu, ewentualnie można urozmaicić go zakupionymi nasionami innego gatunku. Istnieje też możliwość nabycia gotowych mieszanek nasion, a nawet maty roślinnej.
Siatka ułożona ponad warstwę ziemi istotna jest głownie na powierzchniach narażonych na działanie wiatru, zwłaszcza dotyczy to grzbietu dachu.
Kora miała większe znaczenie w tradycyjnych metodach trawiastego pokrycia dachów. Doskonale stabilizowała okap, dziś ma większe znaczenie estetyczne.

Więcej informacji:
http://www.muratorplus.pl/technika/dachy/trawnik-kwietna-laka-moze-zagajnik_65021.html
http://www.studioatrium.pl/Zielone-dachy,281.html

W poprzednim poście pisaliśmy o tym od czego zależy wybór pokryć dachowych, teraz postaramy się przybliżyć jakie są podstawowe rodzaje pokryć i jakie są ich wady i zalety.

Wzbierając konkretne pokrycie dachowe powinniśmy pamiętać, że cena za m2 pokrycia, to nie wszystkie koszty, które poniesiemy przy kładzeniu dachu. Do kosztu dochodzi cena akcesoriów i materiałów wykończeniowych. Zależna jest ona od stopnia skomplikowania dachu. Dla najbardziej skomplikowanych (o wielu płaszczyznach i załamaniach) koszt tego typu materiałów może przekroczyć nawet koszt samego pokrycia. Nie zapominajmy też o samej więźbie dachowej i izolacji oraz oczywiście o kosztach prac dekarskich i ewentualnych obróbkach blacharskich.

Dachówki ceramiczne

Dachówka ceramiczna - pokrycie dachoweDachówka ceramiczna to jeden z najstarszych rodzajów pokrycia dachowego. Małe rozmiary dachówki umożliwiają położenie jej nawet na najbardziej skomplikowanych dachach, co może też obniżyć koszt samych materiałów, jak że powstaje dużo mniej odpadów niż na przykład w przypadku blachy. Dodatkową zaletą jest mniejsze ryzyko zerwania całego dachu w przypadku terenów o większym natężeniu wiatru i częstszym występowaniu nawałnic oraz duża trwałość tego typu pokryć. Dachówki ceramiczne są jednak dość ciężkie, co trzeba uwzględnić przy projektowaniu fundamentów i więźby dachowej. Ich cena również może przekroczyć koszty blachy, szczególnie w przypadku prostych dachów.

Zobacz też: http://www.spytajfachowca.pl/pytanie/116/Dachowka-ceramiczna-czy-blachodachowka-Co-wybrac/

Dachówki cementowe

Dachówki cementowe są bardzo podobne do ceramicznych i łatwo je pomylić. Jako rodzaj pokrycia mają też takie same wady i zalety, wykonane są jedynie z innych materiałów.

Zobacz też: http://www.spytajfachowca.pl/pytanie/117/Dachowka-ceramiczna-czy-cementowa/

Blachy płaskie, trapezowe, blachodachówki

BlachodachówkaAlternatywą dla dachówek na pokrycie dachu są blachy. Mogą być płaskie lub różnie profilowane, a nawet poprzez odpowiednie wytłoczenia przypominać kształtem dachówkę (blachodachówki). Sprzedawane są w dużych arkuszach, przez co mogą być szybsze w montażu w przypadku dachów o prostej budowie, a dużo trudniejsze w obróbce i zakładaniu w przypadku dachów skomplikowanych. Wtedy dochodzi dużo pracy związanej z obróbką blacharską oraz powstaje sporo odpadów. Zaletą blachy jako pokrycia dachowego jest jej niska cena oraz niewielka waga, co pozwala zaoszczędzić na fundamentach czy więźbie dachowej.

Dachówki bitumiczne

Dachówka bitumicznaDachówki bitumiczne, zwane też gontami bitumicznymi to odpowiednio ukształtowane i uprofilowane płaty papy asfaltowej, które wyglądem przypominają płaskie dachówki ceramiczne. Ich zaletą jest niewielka masa i łatwy transport oraz duża elastyczność oraz łatwość w obróbce, co pozwala na formowanie z nich nawet najbardziej skomplikowanych dachów i krzywizn.

Papa

Papa asfaltowa ze względu na relatywnie mało estetyczny wygląd najczęściej stosowana jest na dachach płaskich. Niewątpliwą zaletą jest niska cena i łatwość obróbki. Wadą - niska trwałość i podatność na łatwe przerwania.

Dachy drewniane

Na koniec pozostają naturalne pokrycia dachów. Do najczęściej stosowanych należą gonty drewniane. Mają one kształt klina i są wykonane z drewna sosnowego, świerkowego bądź jodłowego. Są łatwe w montażu nawet na najbardziej skomplikowanych dachach. Są niestety dość ciężkie i wyglądem nie zawsze pasują do projektowanego budynku.

Zobacz też - jak wybrać pokrycie dachowe »

Budowa domu wiąże się z wieloma wyborami i decyzjami, które musimy podjąć. Jednym z takich wyborów wiąże się z kwestią pokrycia dachowego. Na rynku mamy wiele możliwych opcji wyboru pokryć dachowych. Różnią się one ceną i możliwościami, każde ma swoje wady i zalety. W tym poście postaram się przedstawić możliwości i cechy pokryć dachowych.

Przede wszystkim musimy wiedzieć, od czego zależy podjęcie decyzji. Otóż są czynniki, które mogą wpłynąć na naszą decyzję lub nas całkiem od niej wyręczyć. Jednym z takich czynników, istotnych przy wyborze pokryć dachowych jest kąt nachylenia dachu. Jest on ważny ponieważ od spadzistości dachu zależy wymagana gęstość pokrycia (dachy spadziste nie wymagają aż takiej gęstości jak dachy płaskie, ponieważ woda łatwo po nich spływa). Ponadto w Polsce obowiązują normy określające minimalne i maksymalne nachylenie dachu dla konkretnych rodzajów pokryć:
* od 3° do 17° - papa asfaltowa potrójnie układana na betonie lub deskowaniu
* od 11° do 31° - papy asfaltowa podwójnie układana na betonie lub deskowaniu
* od 3° do 90° - falista blacha stalowa i aluminiowa
* od 11° do 90° - blacha stalowa ocynkowana
* od 31° do 45° - zakładkowa dachówka ceramiczna

Skomplikowana konstrukcja dachuNa wybór rodzaju pokrycia dachowego może wpłynąć także planowany stopień skomplikowania dachu. Pokrycia dachowe oparte na dużych elementach (jak blachy) dobrze sprawdzają się na prostych dachach. Jeżeli jednak dach ma wiele różnych krzywizn, załamań i wykuszów położenie blachy będzie wiązało się z koniecznością jej bardziej zaawansowanej obróbki. W takim przypadku rośnie koszt robocizny oraz powstaje wiele odpadów, które nie będą mogły być wykorzystane.

Śnieg na dachuNie możemy zapominać też o lokalnych warunków meteorologicznych. Wybór rodzaju pokrycia dachowego będzie zależał chociażby od obfitości opadów deszczu i śniegu oraz od natężenia wiatru. W górach, gdzie śniegu pada dużo więcej niż na pozostałym obszarze, dachy muszą mieć duże nachylenie, aby śnieg nie zalegał, a w miejscach o dużym natężeniu wiatru zaleca się wybór dachówki, aby wykluczyć ryzyko porwania całych połaci z blachy.

Na koniec pozostają kwestie prawne związane z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Urząd gminy może określić jakie rodzaje dachu i pokrycia dopuszcza się na danym terenie. Zazwyczaj są to wytyczne odnośnie dopasowania wyglądu dachu do pozostałych budynków w okolicy (na przykład ze względu na charakter miasta, czy regionu).

Zobacz też - rodzaje pokryć dachowych »

Ogrodzenie to niewątpliwie jeden z elementów budowy domu, na który w natłoku spraw nie zwracamy większej uwagi na samym początku. Jednak prędzej czy później musimy podjąć decyzję o tym jakie ogrodzenie wybrać. A rodzajów i systemów ogrodzeń jest wiele.

Najprostsze i najtańsze są ogrodzenia z siatki. Siatka dzieli się na zwykłą i zgrzewaną. Jedyną różnicą jest to, że siatka zgrzewana się nie rozciąga, dzięki czemu jest bardziej sztywna. Cena siatki to około 10 zł za mb, do tego dochodzą jeszcze słupki co 3 metry - po 40 zł / szt i drut w przypadku siatki zwykłej. Zaletą takiego rodzaju ogrodzenia jest cena i fakt, że siatkę możemy sami nietrudno założyć. Wadą jest oczywiście przyziemny wygląd, słabe zabezpieczenie antywłamaniowe i to, że przez siatkę wszystko widać. Koszt ogrodzenia działki o powierzchni 1000 m2 to około 3 000 - 4 000 zł za materiały, bez bramy i furtek.

Ogrodzenia z siatki
Ogrodzenie z siatki, źródło http://www.favore.pl/82449_ogrodzenia-z-siatki-bramy-furtki-poznan.html

Kolejnym rodzajem ogrodzeń są ogrodzenia kute. Mogą być oparte na zwykłych słupkach lub kolumnach kamiennych czy murowanych z cegły. Cena jednego, dwumetrowego przęsła to 150 - 300 zł, słupek to z 40 zł. Otoczenie działki o powierzchni 1000 m2 to 10 000 - 20 000 zł za same materiały przy wykorzystaniu słupków, bez bram i furtek.

Ogrodzenia kute
Ogrodzenia kute, źródło: http://www.kow-art.pl/kowalstwo.php?s=1&d=02_bramy_przesla

Zbliżone w wyglądzie do siatki są ogrodzenia panelowe. Zbudowane są z paneli, podobnie jak ogrodzenia kute, ale same panele zbudowane są z zespawanych ze sobą drutów. Cena jednego, dwuipółmetrowego panelu to 100 - 160 zł, do tego dochodzą słupki, o cenie około 50 zł. Koszt ogrodzenia działki 1000 m2 to około 6 000 - 10 000, bez bram i furtek.

Ogrodzenie panelowe
Ogrodzenie panelowe, źródło: http://www.ogrodzenia.elsystem.pl/index.php?id=12

No i na koniec pozostają wszelkie rodzaje ogrodzeń murowanych. Począwszy od murów dzikich i cyklopowych wykonywanych z kamieni polnych układanych nieregularnie, poprzez mury rzędowe wykonywane z kamieni ciosanych, skończywszy na ogrodzeniach z cegły i klinkieru. Zaletą takich ogrodzeń jest oczywiście ich wygląd. Cena otoczenia działki o powierzchni 1000 m2 zazwyczaj przekracza 20 000 - 25 000 zł.


Ogrodzenie murowane, źródło: http://czestochowa.olx.pl/ogrodzenia-z-kamienia-naturalnego-iid-25587028

Zapchany zlew to dość częsty problem w naszych mieszkaniach i domach. Poniżej znajdziecie krótki film o tym, w jaki sposób taki zlew udrożnić.

Zlewy najczęściej zapychają się w syfonowej części rury odpływowej. Aby usunąć zabrudzenia wystarczy odkręcić dwie nakrętki utrzymujące syfon i wyczyścić zakole rury. Należy pamiętać tylko o tym, że w syfonie zbiera się woda, więc lepiej przed naprawą podstawić miskę czy wiadro pod syfon.

Projektując ogród często na sam koniec do zagospodarowania zostają nam miejsca zacienione lub pół cieniste. Są to najczęściej zakątki ogrodu, w których światło przez większą część dnia zasłania ściana domu lub wysokie i rozłożyste drzewa. Miejsca takie też możemy zagospodarować przez rośliny czy kwiaty cieniolubne.

Do roślin, które najlepiej znoszą takie "cieniste" warunki należą wszystkie rośliny występujące na obrzeżach lasu, gdzie naturalnie panują podobne warunki jak w zacienionych częściach ogrodu. Są to niewątpliwie wszelkie paprocie, bluszcze, barwinki, ale także fiołki, konwalie i irysy.




rośliny cieniolubne do ogrodu - bluszcz
Bluszcz, źródło: http://survival.strefa.pl/

Paprocie do ogrodu
Paprocie, źródło: http://forumogrodnicze.info/viewtopic.php?t=13250

Barwinek w ogrodzie
Barwinek, źródło: http://www.ogrod-gardener.pl/1/1/9/barwinek.php

Fiołek - kwiaty cieniolubne do ogrodu
Fiołek, źródło: http://www.fotoplatforma.pl/pl/cd/filetowe_kwiaty/?foto=3652

Ponadto często miejsce, które uważamy za całkowicie zacienione, może być zacienione tylko przez część dnia, a przez pozostałą część docierają do niego promienie słońca. Takie warunki dodatkowo zwiększają liczbę roślin, którymi możemy zagospodarować takie miejsca w ogrodzie (funkie, naparstnice purpurowe, liliowce, narcyzy, paprocie, przebiśniegi, szafirki czy begonie bulwiaste).

Więcej na temat roślin cieniolubnych: http://www.e-ogrody.com/a-861-ogrody-polcienia.html

Dziennik budowyDziennik budowy jest jednym z dokumentów, które wiążą się z budową domu i jego prowadzenie jest konieczne, jak to jest zapisane w ustawie o prawie budowlanym - rozdział 5, artykuł 42, pkt 2, jednak obowiązek ten nie należy do inwestora, a do kierownika budowy, który został przez inwestora powołany:

2. Kierownik budowy (robót) jest obowiązany:
1) prowadzić dziennik budowy lub rozbiórki;
2) umieścić na budowie lub rozbiórce, w widocznym miejscu, tablicę informacyjną oraz ogłoszenie zawierające dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia; nie dotyczy to budowy obiektów służących obronności i bezpieczeństwu państwa oraz obiektów liniowych;
3) odpowiednio zabezpieczyć teren budowy (rozbiórki).


Nie mniej jednak warto wiedzieć jak dziennik budowy wygląda i jak powinien być prowadzony. Oto kilka wytycznych:

Przede wszystkim, dziennik budowy to dokument wydawany przez odpowiedni urząd (miasta lub gminy), o zdefiniowanym wzorze w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (Dz. U. Nr 108, poz. 953 z późn. zm.). To zeszyt w formacie A4, z ponumerowanymi podstęplowanymi kartkami często w formie oryginału i kopii.

Strona tytułowa zawiera numer dziennika budowy, wydany przez uprawniony organ, datę wydania dokumentu, liczbę stron, informacje personalne o inwestorze, dane inwestycji: adres i rodzaj budowy, datę nadania i numer pozwolenia na budowę. Ważna jest też pierwsza strona, gdzie powinny znaleźć się informacje na temat wykonawcy robót budowlanych oraz inspektora nadzoru budowlanego.

Przebieg prac w dzienniku opisywany jest chronologicznie, odpowiada za to kierownik budowy, ale wpisów mogą dokonywać także inspektor nadzoru inwestorskiego, pracownicy organów nadzoru budowlanego, inwestor, projektant, kierownik budowy i geodeta.

Dziennik budowy składamy wraz z wnioskiem o wydanie pozwolenia na użytkowanie domu.

Zobacz też:
zawiadomienie o zakończeniu prac budowlanych